Αρχείο
"ΑΠΘ, '70: Εκκολαπτήριο του (Βενιζελικού) ΠΑΣΟΚ- και όχι μόνο!"
«ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΕΣ»
Από τα αμφιθέατρα στις καρέκλες της εξουσίας
του Χρήστου Ράπτη
13 Οκτωβρίου 2007
Τότε έδιναν τις μάχες στις αίθουσες των πανεπιστημίων. Τώρα, λίγο πριν ή λίγο μετά τα πενήντα τους όλοι, με τη μάχη ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, επανέρχονται πρωταγωνιστές σε ένα έργο που παίχτηκε πριν από τριάντα χρόνια
Θεσσαλονίκη, Φθινόπωρο του 1974. Η δικτατορία των συνταγματαρχών έχει καταρρεύσει από τον Ιούλιο και η ελληνική κοινωνία ανακαλύπτει τις ελευθερίες και την ελευθεριότητα της Δημοκρατίας. Στην κεντρική πολιτική σκηνή κυριαρχεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο οποίος προσπαθεί να διασφαλίσει την ομαλή μετάβαση από ένα οπερετικό, αλλά αυταρχικό καθεστώς, σε μια αστική δημοκρατία. Οι Ελληνες εισέρχονται στην πιο σταθερή πολιτική περίοδο που γνώρισε από συστάσεως του το ελληνικό κράτος. Το 1974, με την μεταπολίτευση δρομολογείται ένα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό ρεύμα που θα προσδώσει -με διάρκεια- ευημερία, σταθερότητα και ανάπτυξη στην ελληνική κοινωνία. Την εποχή εκείνη η Αριστερά στο σύνολό της βιώνει μια μεγάλη κοσμογονία. Η νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, η προσδοκία της ανανέωσης που δημιουργεί το ευρωκομουνιστικό εγχείρημα του ΚΚΕ εσωτερικού, ο δυναμισμός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, (: aka «ΕΟ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ»), και κυρίως η ελπίδα που αντιπροσωπεύει ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ θα γείρουν σταδιακά την πλάστιγγα των συσχετισμών υπέρ της Αριστεράς.
ΑΠΘ, ’70: Εκκολαπτήριο του (Βενιζελικού) ΠΑΣΟΚ- και όχι μόνο!
«ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΕΣ»
Από τα αμφιθέατρα στις καρέκλες της εξουσίας
του Χρήστου Ράπτη
13 Οκτωβρίου 2007
Τότε έδιναν τις μάχες στις αίθουσες των πανεπιστημίων. Τώρα, λίγο πριν ή λίγο μετά τα πενήντα τους όλοι, με τη μάχη ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, επανέρχονται πρωταγωνιστές σε ένα έργο που παίχτηκε πριν από τριάντα χρόνια
Θεσσαλονίκη, Φθινόπωρο του 1974. Η δικτατορία των συνταγματαρχών έχει καταρρεύσει από τον Ιούλιο και η ελληνική κοινωνία ανακαλύπτει τις ελευθερίες και την ελευθεριότητα της Δημοκρατίας. Στην κεντρική πολιτική σκηνή κυριαρχεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο οποίος προσπαθεί να διασφαλίσει την ομαλή μετάβαση από ένα οπερετικό, αλλά αυταρχικό καθεστώς, σε μια αστική δημοκρατία. Οι Ελληνες εισέρχονται στην πιο σταθερή πολιτική περίοδο που γνώρισε από συστάσεως του το ελληνικό κράτος. Το 1974, με την μεταπολίτευση δρομολογείται ένα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό ρεύμα που θα προσδώσει -με διάρκεια- ευημερία, σταθερότητα και ανάπτυξη στην ελληνική κοινωνία. Την εποχή εκείνη η Αριστερά στο σύνολό της βιώνει μια μεγάλη κοσμογονία. Η νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, η προσδοκία της ανανέωσης που δημιουργεί το ευρωκομουνιστικό εγχείρημα του ΚΚΕ εσωτερικού, ο δυναμισμός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, (: aka «ΕΟ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ»), και κυρίως η ελπίδα που αντιπροσωπεύει ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ θα γείρουν σταδιακά την πλάστιγγα των συσχετισμών υπέρ της Αριστεράς.
Σα σκηνές από ταινία "Προσεχώς"…
Σα σκηνές από ταινία «Προσεχώς»…
"ΓΑΜΩΤΙ" & "GAMOTI" & "ΓΑΜΩΤΗ": Ψώνιο, -λέμε!!!
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΛΑ ΤΑ ΣΠΑΕΙ!!!
H Ελληνική διασκευή του «Loca People» – Sak Noel (La gente esta muy loca)
«ΓΑΜΩΤΙ» & «GAMOTI» & «ΓΑΜΩΤΗ»: Ψώνιο, -λέμε!!!
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΛΑ ΤΑ ΣΠΑΕΙ!!!
H Ελληνική διασκευή του «Loca People» – Sak Noel (La gente esta muy loca)
"Χωρίς τις ΗΠΑ, καθόλου δεν φοβάται το Ιράν το Ισραήλ"
Israel defense official:
«It will take more than one strike to halt Iran’s nuclear program»
«Χωρίς τις ΗΠΑ, καθόλου δεν φοβάται το Ιράν το Ισραήλ»
Israel defense official:
«It will take more than one strike to halt Iran’s nuclear program»
«Κανένας φόβος τού Ιράν για το Ισραήλ, χωρίς τις ΗΠΑ»
Israel defense official:
«It will take more than one strike to halt Iran’s nuclear program»
"Ο αγράμματος και η ωραία"
Ο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΩΡΑΙΑ
Συχνά, στην Κοίμηση του Δειλινού, η ψυχή της έπαιρνε αντίκρυ
απ’ τα βουνά μιαν αλαφράδα, μόλο που η μέρα ήταν σκληρή και η αύριο άγνωστη.
Όμως, όταν σκοτείνιαζε καλά κι έβγαινε του παπά το χέρι πάνω από
το κηπάκι των νεκρών, Εκείνη
Μόνη της, Όρθια, με τα λιγοστά της νύχτας κατοικίδια -το φύσημα
της δεντρολιβανιάς και την αθάλη του καπνού από τα καμίνια
στης θαλάσσης την έμπαση αγρυπνούσε
Αλλιώς ωραία!
Το Μώλυ 