Ερώτησις κρίσεως: «Τα τελευταία τριάντα χρόνια, ποιανού εισαγγελέα του Αρείου Πάγου γνωρίζω το όνομα;»

«Λειτουργοί της Δικαιοσύνης»- του Χρ. Γιαννίμπα

   Είναι δυσάρεστο και σίγουρα δύσκολο  το να σχολιάζει κανείς λειτουργούς  της Δικαιοσύνης. Όταν όμως οι πράξεις  κάποιων τους κάνουν πρωτοσέλιδα  τότε ίσως και να επιβάλλεται κάποιος  σχολιασμός αφού και οι κρίνοντες, κρίνονται. Θα σχολιάσω λοιπόν δύο περιπτώσεις που λειτουργοί της Δικαιοσύνης βρέθηκαν στο προσκήνιο. Η πρώτη με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδά στα «βατοπεδινά». Η δεύτερη με τους οικονομικούς εισαγγελείς κ. Γρ. Πεπόνη και Σπ. Μουζακίτη. Φυσικά δεν πρόκειται να υπεισέλθω στην ουσία των αντίστοιχων υποθέσεων. Θα προσπαθήσω όμως να θίξω μια πλευρά που έχει πολιτική σημασία. Ξεκινώ με μια ιστορική αλήθεια. Όποτε η Δικαιοσύνη ενεπλάκη στην πολιτική, όχι μόνο χαμένη βγήκε η Δικαιοσύνη, αλλά και το προϊόν της μοιχείας πολιτικής και Δικαιοσύνης ήταν πάντα νόθο.

Οι πολιτικές στο στάδιο του Air Capitalism -Β' μέρος

«Τα μεταφυσικά νεοφιλελεύθερα δόγματα περί αυτορρυθμιζόμενων αγορών»

         Η Αγορά δεν είναι παρά η κάθε στιγμή συνισταμένη των δράσεων  όλων των ανθρώπων του πλανήτη. Μια  δεδομένη στιγμή ο Α «καταναλώνει» ένα βιβλίο, ο Β ένα σουβλάκι, ο Δ μια μακαρονάδα….. Ο Χ κλείνει ένα deal, Ο Ψ «κατασκευάζει» μια πίτσα, …  Κάθε μια απ’ αυτές τις δράσεις είναι και μια οικονομική συνιστώσα. Η συνισταμένη των 7 δις ανθρώπινων δράσεων είναι η Αγορά.

Οι πολιτικές στο στάδιο του Air Capitalism -Α΄ μέρος

   

Τα  τελευταία τριάντα χρόνια στο  «χωράφι» της παγκοσμιοποίησης επικράτησαν  οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις. Έγιναν οι κυρίαρχες πολιτικές. Είναι αυτές  που έδωσαν «γη και ύδωρ» στην ανάπτυξη του νέου καπιταλιστικού σταδίου που ονόμασα Air Capitalism.

Οι  «εραστές» των νεοφιλελεύθερων  δογμάτων και πολιτικών, τίποτα δεν έμαθαν και τίποτα δεν ξέχασαν. Έτσι συνεχίζουν και σήμερα λες και τίποτα το σπουδαίο δεν μεσολάβησε. Καλό θα ήταν λοιπόν να θυμίσουμε τι μας έλεγαν μέχρι χθες.

(α)  Η αγορά, αυτορυθμιζόμενη, λύνει τα προβλήματά της και επιπλέον τιμωρεί τους παραβάτες της. Αν είναι έτσι, που είναι η αυτορρυθμιζόμενη αγορά στην σημερινή κρίση και (ίσως το σπουδαιότερο) οι παραβάτες της πως ακριβώς τιμωρήθηκαν;

Πρόσωπα ή Πολιτικές;

Ας  κάνουμε μια «αφαίρεση» να δούμε  τι θα δούμε. Ας υποθέσουμε πως τα τελευταία  δέκα (έστω) χρόνια οι εκάστοτε 300 ήταν άτεγκτοι, άσπιλοι κι αμόλυντοι. Όπως άλλωστε πρέπει να είναι. Δεν υπήρχαν Κακλαμάνης, Πετσάλνικος, Ρέππας, Βενιζέλος και Παπανδρέου. Δεν υπήρχαν Καραμανλής, Δούκας,  Μπασιάκος, Βουλγαράκης και Ρουσόπουλος. Α, να μην ξεχάσω Παυλίδη και Μαγγίνα.

"Air Capitalism": Το νέο στάδιο του Καπιταλισμού, -του Χρήστου Γιαννίμπα

Σχεδόν 100 χρόνια πριν ο Λένιν στο «Ο Ιμπεριαλισμός  το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού» έγραφε. «Χαρακτηριστικό του καπιταλισμού γενικά είναι ότι χωρίζει την ιδιοκτησία του κεφαλαίου από τη χρησιμοποίηση του κεφαλαίου στην παραγωγή, ότι χωρίζει το χρηματικό κεφάλαιο από το βιομηχανικό ή το παραγωγικό, ότι χωρίζει τον εισοδηματία που ζει μόνο από το εισόδημα του χρηματικού κεφαλαίου από τον επιχειρηματία και απ’ όλα τα πρόσωπα που συμμετέχουν άμεσα στη διαχείριση του κεφαλαίου. Ο ιμπεριαλισμός ή η κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου είναι η ανώτατη εκείνη βαθμίδα του καπιταλισμού, όπου ο χωρισμός αυτός παίρνει πελώριες διαστάσεις. Η υπεροχή του χρηματιστικού κεφαλαίου πάνω σ’ όλες τις υπόλοιπες μορφές του κεφαλαίου σημαίνει κυρίαρχη θέση του εισοδηματία και της χρηματιστικής ολιγαρχίας, σημαίνει ξεχώρισμα μερικών κρατών που κατέχουν τη χρηματιστική δύναμη απ’ όλα τα υπόλοιπα».

Πατριωτισμός, σήμερα: Δήμευση αδήλωτων περιουσιακών στοιχειών

Πριν αρκετό καιρό φίλος και πολύ γνωστός  Βουλευτής μου έστειλε ένα  eMail που ανάμεσα σε άλλα γράφει: «Σήμερα, ο νέος οικονομικός πατριωτισμός συμπυκνώνεται σε μια απλή αλλά καταλυτική ατομική και συλλογική πράξη: επαναπατρισμός των καταθέσεων ή έστω ενός σημαντικού τμήματός τους με πλήρη, εγγυημένη και μακρόχρονη φορολογική τους αμνηστία. …Το εθνικό συμφέρον από την επιστροφή των καταθέσεων είναι υπέρτερο στο πολλαπλάσιο έναντι ορισμένων ηθικών κινδύνων που δημιουργεί η φορολογική αμνηστία. … Η επιστροφή των καταθέσεων εμπεδώνει την εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία. Οχυρώνει το τραπεζικό σύστημα…. «Είσαι πατριώτης; Απόδειξέ το! Φέρε στην πατρίδα τις καταθέσεις σου! Είναι απόλυτα εγγυημένες και θα έχουν υψηλότερες αποδόσεις». Αυτό το σύνθημα πρέπει να είναι στο στόμα κάθε Ελληνίδας και Έλληνα. Αντίθετα οι κάτοχοι των καταθέσεων στο εξωτερικό, που δε θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα της επιστροφής τους, θα υποβληθούν στη δοκιμασία μιας εξονυχιστικής εξέτασης του «πόθεν έσχες», σε υψηλή φορολόγηση και θα είναι εκτεθειμένοι σε μια σειρά άλλους κινδύνους ……..».

ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ, ή «Η δικτατορία των βαθμολογητών», -Χρήστος Γιαννίμπας

Ισχυρισμοί για  τους οίκους αξιολόγησης

«Όπως τα ξενοδοχεία αξιολογούνται με 3, 4 ή 5 αστέρια αντίστοιχα και οι οίκοι αξιολογούν κράτη  και επιχειρήσεις». Ουαουου. Τι να πω; «Φοβερό επιχείρημα». Ένα κράτος παραλληλίζεται με ένα ξενοδοχείο. Πάλι καλά που δεν παραλληλίζεται με ένα αυτοκίνητο που αξιολογείται από τα σχετικά περιοδικά. Οι αξιολογήσεις αυτές μάλιστα είναι απείρως εγκυρότερες αφού κάνουν και test drive. Ας δούμε κάποια περισσότερο «σοβαρά επιχειρήματα».

«Αξιολογούν με βάση το σήμερα και όχι με βάση το αύριο», και «Είναι πίσω από τις εξελίξεις (behind the curve)». Ε, τότε τι τους χρειάζονται οι επενδυτές; Για να αναβαθμίσουν την Ισλανδία και μετά από ΜΙΑ εβδομάδα η χώρα να καταρρέει; Μήπως για να αξιολογούν την Enron με ΑΑΑ, να συστήνουν αγορά των μετοχών της και μετά από 4 (τέσσερεις) ημέρες να καταρρέει: Ή μήπως για να βαθμολογούν ένα δομημένο ομόλογο (πχ το «Balta 2006-8 1A2») το Μάρτη με ΑΑΑ, τον Σεπτέμβρη με Β3 (14 σκάλες χαμηλότερα) και ένα χρόνο μετά με C;

"Ηθική διαύγεια" και "χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής"

«Air Capitalism» = Παρασιτικό κεφάλαιο και Παράγωγα, του Χρήστου Γιαννίμπα

Παράγωγα

Ο πρώτος «παραγωγάκιας» ήταν ο Θαλής ο Μιλήσιος πριν 2.500 χρόνια. Αυτός έκανε το πρώτο συμβόλαιο δικαιωμάτων προαίρεσης* όπως θα λέγαμε σήμερα. (Αριστοτέλης, «Πολιτικά» βιβλίο 1 κεφ.11). Για την ιστορία σημειώνω πως το πρώτο χρηματιστήριο παραγώγων ιδρύθηκε το 1973 στο Σικάγο. Στο κόλπο μπήκε η Νέα Υόρκη (New York Stock Exchange και American Stock Exchange), για να ακολουθήσουν τα χρηματιστήρια του Montreal, του Sydney, του Toronto κλπ. Αυτονόητο ότι γρήγορα πέρασαν και στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού (Ευρώπη). Θεωρώ το 1973 έτος σταθμό. Είναι η χρονιά που ο καπιταλισμός κλείνει μια μακρά περίοδο και περνά σε ένα άλλο ποιοτικά στάδιο. Αυτό που ονομάζω Air Capitalism.

Περί Δραχμής και ο μύθος του "κόκορα διαπραγματευτή"

 (Από ένα σχόλιο στο capital.gr)

gian

Όπως πιθανόν έχετε παρατηρήσει υπογράφω με τ’ όνομά μου και παραθέτω και το email μου. Λογικό λοιπόν να έχω λάβει αρκετά emails. Ομολογώ όμως πως τις τελευταίες ημέρες εξεπλάγην παίρνοντας emails όπου με ρωτούσαν για τη Δραχμή, τι να κάνουν τις (όποιες) καταθέσεις κλπ. Οι κύριοι Στούπας και Καισάριος έχουν γράψει δεκάδες φορές για αυτά τα ζητήματα. Προσωπικά δεν πήρα θέση ποτέ. Θα σας μεταφέρω όμως τι απαντούσα στους ερωτώντες.

Α. Ξεκινώ από το αυτονόητο. Ποτέ και κανείς δεν μπορεί να κάνει με σιγουριά μελλοντική πρόβλεψη. (α) Ευτυχώς για τους ανθρώπους γιατί εγώ συνηθίζω να λέω: Αν δείξεις σε κάποιον το μέλλον του, τότε δεν έχει μέλλον. (Κάτι που έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου) (β) Όπως εύστοχα έχει πει ο μεγαλύτερος οικονομολόγος του 20ου αιώνα, Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ: «Η μόνη λειτουργία των οικονομικών προβλέψεων είναι ότι κάνουν την αστρολογία να φαίνεται αξιοπρεπής». Κάτι που παρεμπιπτόντως ο κ. Στούπας κάποιες (νομίζω λίγες) φορές ξεχνά, πχ για μετοχές ή χρηματιστηριακές προβλέψεις (Κάποιες απ’ αυτές σήμερα φαντάζουν ως «ανέκδοτο»).