Αφιερωμένο στην Κυριακή της Ορθοδοξίας που πέρασε και στον υπουργό Παιδείας που ήρθε
ΟΝΑΡ!
«Το καινούργιο μαχαίρι που ταιριάζει στους ήρωες…»
Από την Α΄Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια, το 325, έως το 457, που τελείωσε η δυναστεία των Θεοδοσιανών, μεσολάβησαν 132 χρόνια. Σ’ αυτά τα χρόνια θεσμοθετήθηκε και θεμελιώθηκε ο Υπαρκτός Χριστιανισμός της «Παρακαταθήκης» των Εβραιο-ρωμαίων τού φαύλου- Παύλου. Γι’ αυτό κι αυτή η εποχή έχει τους περισσότερους «Μεγάλους» και «Αγίους», απ’ όλες τις άλλες περιόδους της Ιστορίας.
«Μέγας» κι «Άγιος», ο φονιάς του γιου του, της γυναίκας του, του πεθερού του, του γαμπρού του, των ανιψιιών του και δεκάδων πολιτικών του αντιπάλων, Κωνσταντίνος Α΄. «Μέγας» κι «Άγιος», ο φονιάς 15000 Θεσσαλονικέων, ο καταργήσας δια θανάτου τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την πατρώα ελληνική θρησκεία, Θεοδόσιος Α΄. «Μέγας» κι «Άγιος» ο Γρηγόριος, ο Αθανάσιος, ο Βασίλειος. «Άγιοι» …απλοί, οι Θεόφιλος, Κύριλλος, Χρυσόστομος, Εφραίμ ο Σύρος, (: «Μακάριος, εκείνος που ποτέ δεν γεύτηκε το δηλητήριο της σοφίας των Ελλήνων», το best seller του), Πορφύριος και σ(υντροφ)ία, και «Αγία» η Πουλχερία! Τι έκαναν όλοι αυτοί κι απέκτησαν τον τεράστιο σεβασμό των Υπαρκτοχριστιανών; «Τους μεν ξύλω ανήρτων (= σταύρωναν), τους δε ξίφει παρέδιδον, τους δε τω της θαλάσσης βυθώ», (Παπαρηγόπουλος, τ. ΙΙΙ, σελ. 276, -ποιητική αδεία, «με ολίγην από …ειρωνία», βέβαια).
Ποιά είναι, σήμερα, άραγε, η γνώμη του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, για την εποχή των 132 αυτών χρόνων, όπου έδρασαν και οι «Τρεις Ιεράρχες» της ελληνο-χριστιανικής Παιδείας μας; (: ή αντιχριστο– χριστιανικής, ή ειδωλολατρο– χριστιανικής, ή άθεο– χριστιανικής, ή άπιστο– χριστιανικής, αφού «Έλλην», στα …χριστιανικά, σημαίνει «αντίχριστος, ειδωλολάτρης, άθεος, άπιστος» κοκ).
Διαβάστε περισσότερα…