Peace in a Druidical Glade – Γαλήνη σε δρυϊδικό ξέφωτο

Δρυΐδες, γκι και Χριστούγεννα

ΠΟΙΑ είναι η νεαρά;;;

Pleased to Meet Me

In October 2010, the ancient pagan tradition of Druidry was, for the first time, formally classed as a religion in Britain. The legal significance of this new status for those who today call themselves Druids is considerable: they can, for instance, receive exemptions from taxes on donations. The spiritual significance, meanwhile — of having one’s religion recognized on a par with, say, the Church of England after years of living on the very margins of Europe’s great faiths — can hardly be overstated. Above: Two Druids meet on the Isle of Mull in Scotland, September, 1954, for what was considered the first Scottish gathering of Druids since «ancient times.» (: Οι Σκωτσέζοι είναι Κέλτες, όπως και οι Ουαλοί και οι Ιρλανδοί. Φανατικοί, δε, εχθρόι των κατακτητών τους, Άγγλων, που είναι Σάξωνες, Βίκινγκς)

Photo: Keystone/Getty Images

Sep 02, 1954

Mysteries

Historians and scholars differ on key elements of Druidical rites, with some arguing that human sacrifice, (: πρώτη φορά το ακούω αυτό! Εσείς;),  was part of the religion; others claiming that the oak tree was the central symbol and animistic emblem of the Druid’s world; and still others weighing in with theories ranging from the Druids as a people influenced by (or perhaps even comprised of) extraterrestrials, (: α, καλά. Εντάξει, καταλάβαμε, τζάμπα και η πριν ερώτηση, παίδες. Ελ- ελ, L- Λιακόπουλος και το L-IFE!!!), Druidical culture as a simple, quasi-mystical society similar to other, pre-scientific Iron Age communities found around the world. Above: Druids at the ruins in Stonehenge, 1978, ready to celebrate the summer solstice.

Photo: Evening Standard/Getty Images

Jun 22, 1978

The Longest Day

Druidry — as an ancient culture, a spiritual path, a way of life, an excuse to hang out with freaky, beautiful people during solstices and equinoxes — remains as much a mystery today as it was when Julius Caesar and the Romans attempted to wipe it out 2,000 years ago. Virtually nothing is known of the very, very old faith or the people who practiced it — people who have enthralled historians and religious scholars for centuries. Above: Stonehenge, June 21, 1956, as Druids carry out the «Dawn Ceremony» on the summer solstice- ηλιοστάσιο, the longest day of the year.

Photo: Harry Kerr/Getty Images

Jun 21, 1956

 Nineteenth-Century Vision of Druids

Photo: Buyenlarge/Getty Images

Jan 01, 1815

Destruction of the Druids

A 19th-century illustration depicts Roman soldiers, under the command of Julius Caesar, slaughtering Druid priests in the first century B.C. The Druids left no written record of what they thought, believed, felt, worshipped — but contemporary accounts, and indeed Caesar’s recollections of his time fighting the Celts (i.e., various Iron Age tribes who long lived in what is now Western Europe) suggest that Druidical belief was perhaps a paganism akin to «animism,» in which all living creatures — indeed all living things — are imbued with a soul.

Photo: Time Life Pictures/Time & Life Pictures/Getty Images

Jan 01, 1900

Όπα! είπα!! λέω!!!

Queen Elizabeth Meets the Druids

Princess Elizabeth (later Queen Elizabeth II) in a robe of green is led by an acolyte to Archdruid Crwys Williams, who will initiate- μυήσει her into the Mystic Circle of Bards at the national Eisteddfod, or festival, at Mountain Ash, Glamorgan, Wales, August 6, 1946. Men and women who have made a significant and lasting contribution to Welsh culture are sometimes initiated or ceremonially welcomed into Druidical mysteries. But again — there’s no certainty that these mysteries, so many hundreds of years after the original Druids thrived, are related in any way to the actual practices, beliefs, and rituals of the ancients themselves.

In this photo: Queen Elizabeth II

Photo: Ian Smith/Time & Life Pictures/Getty Images

Aug 06, 1946

Magic Mistletoe- γκι

A sprig of mistletoe, photographed after being blessed by Druids, December, 2005, Tenbury Wells, England. Archeological evidence suggests that Druids believed mistletoe had magical properties, perhaps because of the way it grows: a parasitic plant, mistletoe attaches itself to trees and shrubs, never touching the ground, and seemingly survives without taking nourishment from the earth. The tradition of kissing under the mistletoe at Christmas might very well derive from the ancient belief that mistletoe magically imparts fertility.

Photo: Christopher Furlong/Getty Images

Dec 06, 2005

Blessing the Mistletoe

Druid Mark Graham blesses a crop of mistletoe and annoints it with mead, December 2005, Tenbury Wells, England.

In this photo: Mark Graham

Photo: Christopher Furlong/Getty Images

Dec 06, 2005

Autumn Equinox, 1960

Druids celebrate the autumn equinox on Primrose Hill, London.

Photo: Keystone/Getty Images

Sep 23, 1960

Wicker Man

Another rumored practice of the Druids was the placing of evildoers (or meddling do-gooders — who knows?) in a giant «wicker man,» – άνθρωπο από λυγαριά and setting it ablaze, roasting the victim alive. Roman writers, among others, alleged that the Druids partook in this and other forms of human sacrifice — an incendiary claim scorned by many modern-day Druids. Above: The chilling final scene from the cult horror classic, The Wicker Man, filmed on location in Scotland, 1973.

Photo: Archive Photos/Getty Images

Jan 01, 1973

Druids and Human Sacrifice

While this drawing by the influential cartoonist Arthur Moreland, from his book Humours of History, appears to feature «druids» culled from a stock library of comic characters, its depiction of human sacrifice at the hands of druidical priests might not be too far-fetched. Archeological evidence uncovered and analyzed within the past few years strongly suggests that some form of human sacrifice may well have taken place among the Druids. In fact, the arrival of Romans — who have long been accused of inventing stories of human sacrifice in order to justify their violent suppression of the ancient religion — might have spurred the Druids to those very acts of offering blood in a last-ditch attempt to ward off these strange and powerful invaders from the south.

Photo: Time Life Pictures / Mansell/ Getty Images

Jun 21, 2011

Stonehenge

Stonehenge remains, of course, the absolute center of the «neo-Druid» movement — a loose-knit confederation of pagans, hippies, and various other counterculture tribes that worship the natural world, and occasionally mix elements of established religion (Christianity, Buddhism) with what they presume or hope are beliefs embraced by the ancients.

Photo: Dmitri Kessel./Time & Life Pictures/Getty Images

Summer Solstice at Stonehenge

Revelers enjoy themselves as the sun rises at Stonehenge on June 21, 2006 in England. Thousands of people make their way to Stonehenge every June to party, sing, dance, and pay homage to the longest day of the year.

Photo: Daniel Berehulak/Getty Images

Jun 21, 2006

Stonehenge, June 21, 2006

People who identify as Druids are in the minority among the thousands who celebrate the solstice — and, of course, the far-less-crowded, and much colder, winter equinox — every year.

Photo: Daniel Berehulak/Getty Images

Jun 21, 2006

Here Comes the Sun

Even if they’re in the minority, Druids are the stars of the summer solstice — and any other tribute to the workings of the natural world — at Stonehenge.

Photo: CARL DE SOUZA/AFP/Getty Images

Jun 21, 2003

Spring Equinox At Stonehenge, 2009 (: «Σκούρος» ετούτος. Πεντάλφα, κέρατα…)

Photo: Matt Cardy/Getty Images

Mar 20, 2009

Once and Future King

British eco-warrior and druid King Arthur Uther Pendragon travels on the London Underground, March 1996.

In this photo: Arthur Uther Pendragon

Photo: Peter Macdiarmid/Getty Images

Samhain Blessing

A modern Druid performs a pagan «Samhain blessing» ceremony at Stonehenge, October 2006. Samhain is a Celtic festival marking summer’s end, and the fall harvest’s imminence.

Photo: CARL DE SOUZA/AFP/Getty Images

Looking Back

Druids watch the sunrise at Stonehenge, March 20, 2009.

Photo: Matt Cardy/Getty Images

Mar 20, 2009

A sunset view of «Nine Ladies,» a Bronze Age stone circle in Derbyshire, England, that sometimes serves as a place of worship for Druids, pagans, and others who practice and keep alive the ancient ways.

Photo: Epics/Getty Images

Oct 01, 1996

Mysterious Stonehenge

28 Images

The Ireland of Yesterday

36 Images

Πηγή: http://www.life.com/gallery/50231/druids-mystery-faith-myth?xid=picsofwk#index/19

&&&&

Οι Αληθινοί Δρυίδες Σήμερα!

Τα Τάγματα των Βάρδων,
οι Wiccans, οι Σαμάνοι & ο Οντινισμός

γράφει η Βάγια Ψευτάκη

Ο μοντέρνος Δρυϊδισμός είναι κομμάτι του ευρύτερου νεο-παγανιστικού κινήματος, μαζί με άλλες σύγχρονες θρησκείες, όπως η Wicca (mystery τ. 21), ο Σαμανισμός και ο Οντινισμός.
Στο ποίημα του Shallcrass απεικονίζονται ορισμένες σύγχρονες βασικές παγανιστικές δοξασίες, όπως είναι η ιερότητα του φυσικού τοπίου, η λατρεία της Γης ως Μητέρας Θεάς, και του Ήλιου ως Πατέρα Θεού, καθώς και η αίσθηση της ενότητας με τη Φύση και με όλα τα ζωντανά πλάσματα.
Άλλες στροφές μιλούν για την ανάγκη να προστατεύσουμε τη γη από την καταστροφή εξαιτίας της υπερανάπτυξης, αλλά και για τη σημασία των αρχαίων τόπων, όπως αυτός του Στόουνχεντζ.
Οι σημερινοί Δρυίδες πιστεύουν βαθιά πως αποτελούν το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν. Πολλοί εξ αυτών, μάλιστα, βλέπουν τους εαυτούς τους ως απογόνους των αυθεντικών Δρυίδων της εποχής του Καίσαρα και έλκονται από αρχαιολογικά μνημεία, καθώς, αφόσον θεωρούνταν τόποι ιεροί για τους προγόνους τους, θα πρέπει να είναι ιεροί και για τους ίδιους σήμερα!
Στις σελίδες που ακολουθούν θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω το επίπεδο οργάνωσης του σύγχρονου Δρυϊδισμού, όπως επίσης και τη σχέση του με τις υπόλοιπες νεο-παγανιστικές ομάδες, με απώτερο στόχο να αφουγκραστούμε μαζί το κροτάλισμα των κρίκων μεταξύ του μυθικού χθες με το ακόμη πιο μαγικό σήμερα…

Τα 3 Πιστεύω του Νεο-Παγανισμού
Ο σύγχρονος παγανισμός στηρίζεται σε τρεις βασικές αρχές: 1) Αγάπη και σύμπνοια με τη Φύση. 2) Ακολούθησε τη θέλησή σου, αρκεί να μη βλάψεις κανέναν. 3) Αποδοχή της διπλής πολικότητας που διακρίνει το θείο. Και με αυτό εννοούμε την ισότητα και την ισορροπία μεταξύ της αρσενικής και θηλυκής θεότητας.
Ο νεο-παγανισμός έχει πολύ μεγάλη απήχηση στην Αμερική, όπου έζησε ο μεγάλος πατέρας της παγανιστικής αναβίωσης, ο Gerald Gardner, γεννημένος το 1884.
Το βιβλίο του Witchcraft Today είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της μοντέρνας μαγείας Wicca.
Ο Gardner δημιούργησε μια νεο-παγανιστική θρησκεία, η οποία προσέλκυσε συγγραφείς-κλειδιά όπως η Margaret Murray (Witchcraft in Western Europe, 1921) και o Robert Graves (The White Goddess, 1948). Ωστόσο, για τον Gardner ο Κερασφόρος Θεός (Cernunnos) και ιδιαίτερα η Μεγάλη Θεά της γονιμότητας ήταν υπέρτατοι όλων.
Όπως και να έχει, πίσω από τον τίτλο του παγανισμού πολλοί ακόμη και σήμερα τοποθετούν διαφορετικές μαγικές παραδόσεις. Κι όμως, αν και σε όλα αυτά τα συστήματα υπάρχουν κοινοί παρονομαστές, δεν παύουν να ξεχωρίζουν μεταξύ τους. Για παράδειγμα ο Σαμανισμός…Σαμανισμός: Επαφή με τον Κόσμο των Πνευμάτων
«Οι Σαμάνοι είναι θεραπευτές, μάντεις κι οραματιστές… Επικοινωνούν με τον κόσμο των θεών και των πνευμάτων. Εγκαταλείπουν το σώμα τους καθώς πετούν σε απόκοσμες διαστάσεις… Οι Σαμάνοι είναι αυθεντίες της έκστασης». Αυτά έγραψε ο Joan Halifax στο Shamanic Voices το 1968.
Η λέξη Σαμάνος είναι σιβηρική και η Σιβηρία είναι μια από τις σημαντικότερες περιοχές όπου μπορεί κανείς να μελετήσει τους σημερινούς Σαμάνους. Όμως ο Σαμανισμός αποτελεί τη βάση και για πολλές ακόμη κουλτούρες, όπως αυτή των αυτοχθόνων Αμερικανών.
Εν ολίγοις, πρόκειται για μια ιερή στάση ζωής κι όχι τόσο για μια ομάδα (cult) αν και, λίγο ή πολύ, σαμανικά τελετουργικά πλημμυρίζουν τα περισσότερα σύγχρονα παγανιστικά κινήματα.
Ο κύριος στόχος του Σαμάνου πάντως είναι να φτάσει στην εκστατική κατάσταση του πνεύματος και να εγκαθιδρύσει έναν ισχυρό και απευθείας σύνδεσμο με τον κόσμο των πνευμάτων.
Ο Σαμάνος μπαίνει σε κατάσταση έκστασης μέσω ψαλμών, μουσικής ή χορού, καθιστώντας τον εαυτό του δεκτικό σε πνευματική επαφή. Επίσης, μπορεί να μεταμφιεστεί σε κάποιο ζώο ώστε να έρθει σε επαφή με τα πνεύματα της Φύσης.
Η ιερή ενέργεια που απελευθερώνεται δίνει στο Σαμάνο δύναμη την οποία κατευθύνει στη θεραπεία, στη μαντεία, και σε άλλου είδους μαγεία. Η δύναμη, χαρισμένη από αυτά τα πνεύματα, εκφράζεται μέσω σαμανικών οραμάτων, ονείρων, ποίησης ή τέχνης.

Οντινισμός: Η Επιστροφή της Νορβηγικής Θρησκείας
Μια διαφορετική τώρα, αλλά εξίσου σημαντική σύγχρονη παγανιστική παράδοση της Ευρώπης (και ιδιαίτερα της Γερμανίας, της Σκανδιναβίας και της Βρετανίας), βασίζεται στην αναβίωση της προ-χριστιανικής νορβηγικής θρησκείας.
Δύο θεϊκά συστήματα της νορβηγικής μυθολογίας, οι θεοί του ουρανού (γνωστοί ως Aesir) και οι θεοί της γης (αποκαλούμενοι Vanir), που σχετίζονται με τη γεωργία και τη γονιμότητα, έχουν στον πυρήνα τους τον Οντινισμό (Odinism).
Οι Οντινιστές έρχονται σε επαφή με τους θεούς προκειμένου να αποκτήσουν δύναμη για θεραπεία και για πνευματική ανάπτυξη. Όπως οι Δρυίδες και οι Wiccans, σχετίζονται με περιβαλλοντικά θέματα και γιορτάζουν τα εποχιακά φεστιβάλ.
Στους Οντινιστές κυριαρχεί ένας αυστηρός ηθικός κώδικας που δίνει έμφαση σε αξίες σαν την πίστη, την τιμή, το κουράγιο και τη φιλία. Παρόλο που παραδοσιακά ο Οντινισμός είναι προσανατολισμένος προς τους άντρες, σταδιακά αρχίζει να αποδέχεται και τις γυναίκες στους κύκλους του.
Αλλά ας επιστρέψουμε στη Wicca και φυσικά στο κυρίως αντικείμενο του ενδιαφέροντός μας, τους Δρυίδες…

Ο Κύκλος των 8 Εορτών
Παρά τις όποιες διαφορές τους, υπάρχουν ορισμένοι κρίκοι που συνδέουν τους Wiccans με τους Δρυίδες. Και στις δύο παραδόσεις η Φύση και οι Εποχές έχουν κεντρικό ρόλο. Τα μέλη και των δύο θεωρούν τους εαυτούς τους φύλακες και λάτρεις της γης. Επίσης, πιστεύουν στην ιερότητα της γης και όλων των ζωντανών πλασμάτων.
Οι αντιλήψεις που μοιράζονται οι Δρυίδες με τους Wiccans απεικονίζονται στον εορτασμό του χρόνου, χωρισμένου σε οχτώ κομμάτια, που παρομοιάζεται με έναν τροχό που γυρίζει ασταμάτητα και αποκαλείται Τροχός του Χρόνου.
Τα οχτώ σημεία στο χρονικό κύκλο, που είναι το κέντρο συγκεκριμένων τελετών, είναι το χειμερινό και θερινό ηλιοστάσιο, η φθινοπωρινή και εαρινή ισημερία, και τα μεσοδιαστήματα αυτών είναι τα εξής:
Samhain: Η Κέλτικη πρωτοχρονιά. Διαρκεί από 31 Οκτωβρίου έως 2 Νοεμβρίου και αντιστοιχεί στο Χάλογουιν. Είναι ο καιρός της συλλογής των κοπαδιών.
Yule: Το χειμερινό ηλιοστάσιο. Γιορτάζεται στις 21 με 22 Δεκεμβρίου και είναι αντίστοιχο της γιορτής των Χριστουγέννων.
Imdolc: Είναι στις 1 με 2 Φεβρουαρίου.
Spring Equinox: Ανοιξιάτικη Ισημερία. Γιορτάζεται 20 με 21 Μαρτίου.
Beltane: Είναι την 1η Μαΐου, αντίστοιχο της Πρωτομαγιάς, την περίοδο δηλαδή που τα κοπάδια οδηγούνται για βοσκή στους λόφους.
Μidsummer: Θερινό ηλιοστάσιο, στις 21 με 22 Ιουνίου.
Lughnasadh: Την 1η Αυγούστου. Είναι περίοδος θερισμού.
Autumn Equinox: Φθινοπωρινή Ισημερία, γιορτάζεται στις 21 με 22 Σεπτεμβρίου.
Σε αυτόν τον κύκλο των οχτώ εορτών οι Δρυίδες βρίσκουν μια σταθερή δομή λατρείας και εορτασμού, η οποία έχει βαθιά ψυχολογική αξία και γλαφυρότητα.

Οι Μάγισσες και οι Δρυίδες
Από την άλλη πλευρά τώρα, η Wicca είναι μια περισσότερο μοντέρνα, μυστηριακή θρησκεία, η οποία προϋποθέτει μια εισαγωγική, προ-εναρκτήρια περίοδο μελέτης και περισυλλογής.
Τα μέλη της Wicca παρακολουθούν κάποια εισαγωγικά μαθήματα στην παράδοση, ώστε να μπορούν να ενημερώνουν σωστά όσους ενδιαφέρονται και να καταπολεμούν τις παρερμηνείες ως προς την ομάδα τους.
Στη Wicca τονίζεται ιδιαίτερα το θηλυκό θεϊκό στοιχείο, ενώ οι φιλόδοξοι Wiccans θα πρέπει να είναι ενήλικες και να ζητήσουν οι ίδιοι να μπουν στην ομάδα. Βλέπετε, η Wicca δεν εφαρμόζει τον προσηλυτισμό…
Οι αρχάριοι διανύουν το μονοπάτι της μελέτης και των τελετουργικών, συναντώντας στην πορεία τη μαντεία, την επίκληση, την αφιέρωση και την κάθαρση, οδηγημένοι σε μια βαθιά ένωση με τη φύση, στην πνευματική μεταμόρφωση και στη γνώση του εσωτερικού εαυτού.
Oι Wiccans πιστεύουν στην παντοδύναμη Θεά Γη, όπως και σε άλλες, διαφορετικές θεότητες της Φύσης, περιλαμβανομένου και του Κερασφόρου Θεού.
H Wicca είναι ανοιχτή για γυναίκες (priestesses) και άντρες (priests). Μια Ομάδα (Coven) αποτελείται από μια σειρά ενταγμένων Wiccans, οι οποίοι διδάσκουν τους αρχάριους. Κατά παράδοση, μεταξύ της αναζήτησης και της έναρξης κάποιου, μεσολαβεί διάστημα ενός χρόνου και μιας ημέρας.
Τα τελετουργικά της Wicca επικεντρώνονται σε οχτώ εποχιακές γιορτές, γνωστές ως Sabbats (mystery τ. 24). Σε αυτό το επίπεδο υπάρχουν πολλά κοινά με τους σημερινούς Δρυίδες. Οι εποχιακές γιορτές και άλλες τελετές γίνονται συνήθως έξω, στο ύπαιθρο, ως ένδειξη τιμής προς τη Φύση.
Ο σκοπός του τελετουργικού των Wiccans είναι «η επαφή με το Θείο – από μέσα και απ’ έξω».
Πολλά είναι τέλος τα έντυπα τα οποία είναι φιλικά προς τις δοξασίες της Wicca. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το βρετανικό Pagan Dawn, που εκδίδεται κάθε τρεις μήνες στα τέσσερα κέλτικα φεστιβάλ, τα οποία πήραν τα ονόματά τους από τις αρχαίες εποχιακές τελετές: Samhain, Imbolc, Beltaine και Lughnasadh.

Τα Σύγχρονα Τάγματα Δρυίδων
Σαμάνοι, Οντινιστές και Wiccans. Όλοι τοποθετούνται κάτω από την ίδια θεματική «ομπρέλα» του πρακτικού εσωτερισμού. Όλοι αποτελούν διαφορετικές μορφές φυσικής και μαγικής λατρείας.
Η Wicca όμως δεν μονοπωλεί στα μαγικά μονοπάτια. Όπως θα δείτε και εσείς, οι Δρυίδες σήμερα όσο ποτέ άλλοτε έχουν επιστρέψει από τις στάχτες τους, διεκδικώντας με το δικό τους τρόπο λίγη από τη γοητεία της παλαιάς θρησκείας…

Το Βρετανικό Δρυϊδικό Τάγμα είναι μόνο ένα από τα πολλά μοντέρνα Δρυϊδικά τάγματα που έχουν αναπτυχθεί στην Ευρώπη, την Αυστραλία και την Αμερική τα τελευταία χρόνια.
Παρά τους ποικίλους κανόνες και τα έθιμα, τα διάφορα αυτά τάγματα έχουν πολλά κοινά κι ενώνονται κάτω από το Συμβούλιο των Βρετανών Δρυίδων (Council of British Druids), ένα εθνικό φόρουμ όπου συζητούνται όλα τα θέματα που απασχολούν τις οργανώσεις των Δρυίδων.
Κάθε τάγμα απολαμβάνει πλήρη αυτονομία, αλλά ο στόχος που μοιράζονται όλοι είναι να διαδώσουν τις πανανθρώπινες αξίες της «Δικαιοσύνης, Φιλανθρωπίας, Αδελφικής Αγάπης, Ενότητας, Ειρήνης και Φιλευσπλαχνίας, στα πέρατα του Κόσμου».

Κάποια Δρυϊδικά τάγματα είναι μικρά και έχουν τοπικό χαρακτήρα, ενώ άλλα έχουν χιλιάδες μέλη.
Το Αρχαίο Τάγμα των Δρυίδων (Ancient Order of Druids, AOD), για παράδειγμα, είναι ένα από τα παλιότερα και μεγαλύτερα, έχοντας τις ρίζες του στο τάγμα του Henry Hurle, που ιδρύθηκε το 1781.
Το AOD διατηρεί στοές σε όλο τον κόσμο και έχει περισσότερα από 3.000 μέλη. Οι περισσότερες στοές είναι αποκλειστικά για άντρες, αλλά σήμερα έχουν δημιουργηθεί και ορισμένες γυναικείες.
Το τάγμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους Τέκτονες και τις Ροταριανές Λέσχες (Rotary Clubs), και εμπλέκεται ενεργά σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων και των Παιδιών σε Ανάγκη (Children In Need).
Σε τελετή του AOD, στη Στοά της Albion, στο Blenheim Park, ήταν που παρίστατο ο νεαρός ακόμη Γουίνστον Τσώρτσιλ τον Αύγουστο του 1908*… (: Στο παλάτι του Blenheim γεννήθηκε ο Τσώρτσιλ, πρόωρα, μάλιστα. Αξίζει: http://www.timetravel-britain.com/articles/houses/blenheim.shtml & Images for Blenheim Park)Οι Βάρδοι της Αγγλίας
Μια διαφορετική Δρυϊδική ομάδα τώρα, γνωστή ως Βάρδοι Gorsedd του Caer Abiri, ιδρύθηκε στο Avebury της Αγγλίας στις 23 Σεπτεμβρίου του 1993. Τα τελετουργικά που διεξάγονται στο Avebury σχετίζονται με τον ηλιακό κύκλο, τον ετήσιο θάνατο και την αναγέννηση του Θεού Ήλιου και της διαρκώς μεταβαλλόμενης σχέσης του με τη Θεά Γη.
Γάμοι (handfastings) και ευλογίες παιδιών γίνονται σε αρχαίο πέτρινο κύκλο, όπως και η ένταξη νέων μελών. Οι υποψήφιοι για την ένταξη συγκεντρώνονται στο κέντρο ενός δαχτυλιδιού που σχηματίζεται από τους Δρυίδες, οι οποίοι κατευθύνουν το πνεύμα του Βαρδισμού (Βardism) και το Δέος (Awen) προς τους αρχάριους. Μόλις αντιλαμβάνονται ότι έχουν λάβει την πνευματική ενέργεια, τα νέα μέλη ευλογούνται από την ομάδα.
Στους Gorsedd περιλαμβάνονται τραγουδιστές, συγγραφείς, ποιητές, καθώς και μέλη αναγνωρισμένων Δρυϊδικών ταγμάτων, Wiccans, Σαμάνοι και Χριστιανοί. Οι Βάρδοι Gorsedd καλωσορίζουν «όποιον έχει καλή καρδιά»…

Δρυϊδικές Αδελφότητες Παντού!
Δρυϊδικά τάγματα υπάρχουν παντού. Ο λόγος ύπαρξης του ιρλανδικού παγανιστικού κινήματος, που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Samhain το 1993, είναι το Πρόγραμμα Αποθεραπείας της Ιερής Νήσου (Sacred Isle Healing Project), το οποίο είναι αφιερωμένο στην ειρήνη στην Ιρλανδία και στην ανάρρωση και προστασία της γης.

Στο μεταξύ, το Σχολείο Δρυϊδισμού του Gaulois, (L’Ecole Druidique des Gaulois) συγκροτήθηκε στη Γαλλία το 1988, με όραμα την αναδημιουργία μιας Ευρώπης βασισμένης στις Δρυϊδικές αξίες.
Δρυϊδικές στοές υπάρχουν επίσης στη Γερμανία από το 1872. Μέλη της όμως σχετίζονται με ακροδεξιές εθνικιστικές οργανώσεις και νεο-ναζιστικές δραστηριότητες. Ωστόσο, από τη Γερμανία το κίνημα διαδόθηκε στην Ελβετία, τη Σουηδία και τη Δανία.

Ο νεο-Δρυϊδισμός εδραιώθηκε στην Αυστραλία το 1851, με αποτέλεσμα τώρα να υπάρχουν στοές στις τέσσερις από τις έξι πολιτείες της μακρινής ηπείρου.

Υπάρχει ακόμα και μια ομάδα Δρυίδων Hassid (Hassidic Druids), που αποτελούνται από πρώην Εβραίους που διατηρούν κάποιες αντιλήψεις της εβραϊκής τους παράδοσης, παρότι έχουν υιοθετήσει το δρυϊδικό δόγμα.

Στην Αμερική ο Δρυϊδισμός έχει πολλούς οπαδούς, με τη Δρυϊδική Αδελφότητα (Druid Fellowship) και την Κέλτρια (Keltria) να κυριαρχούν. Μέσα στη λίστα των υπόλοιπων ομάδων, διακρίνουμε τους Σχισματικούς Δρυίδες της Βόρειας Αμερικής (Schismatic Druids of North America) και την Ομάδα της Χρυσής Πύλης (Golden Gate Group) στο Σαν Φρανσίσκο, μια οργάνωση για τους ομοφυλόφιλους άντρες και τις λεσβίες Δρυίδες. Η συγκεκριμένη ομάδα διεξάγει τελετές σε έναν πέτρινο κύκλο που έχουν χτίσει στο Golden Gate Park, αφιερωμένο στους Δρυίδες που έχουν πεθάνει από AIDS!

Τελετές στο Απαγορευμένο Στόουνχεντζ
Το Στενό Τάγμα των Δρυίδων (Insular Order of Druids, IDO) είναι ένα σχετικά καινούριο τάγμα που δημιουργήθηκε στο Στόουνχεντζ το 1993, κατά τη διάρκεια του Θερινού Ηλιοστάσιου.
Η βάση του βρίσκεται στο Portsmouth και η ομάδα με το κάπως παράξενο αυτό όνομα ξεκίνησε τις δημόσιες συγκεντρώσεις στο Druids’Arms, στην Binstead Road. Όταν τους το επιτρέπουν, γιορτάζουν τις εποχιακές γιορτές των Δρυίδων στο Στόουνχεντζ, το οποίο είναι «κλειστό» το μεγαλύτερο διάστημα εξαιτίας των αλλεπάλληλων συγκρούσεων μεταξύ της πολιτείας και διάφορων μυητικών ταγμάτων.

Το IDO νοιάζεται για την ανάπλαση των αυθεντικών κέλτικων τελετουργικών και τα μέλη του τιμούν τη Γη σαν Μητέρα. Παράλληλα ασχολούνται με την επίτευξη της πνευματικότητας, την οποία οι Δρυίδες αποκαλούν Awen και μέσω της οποίας οι άνθρωποι φτάνουν στον πραγματικό σοφό (Οak Wise) εαυτό τους.

Το IDO παρουσιάζεται ως μια σαμανική ομάδα Δρυίδων που προωθεί τα πνευματικά και ομαδικά ταλέντα των οπαδών της, ενώ τάσσεται ενάντια στη θρησκευτική προκατάληψη.
Όπως και το Αρχαίο Τάγμα Δρυίδων, το IDO διεξάγει «σταυροφορία» για την απελευθέρωση του δικαιώματος της λατρείας στο Στόουνχεντζ.

Τρεις είναι τέλος οι βαθμοί μύησης των Δρυίδων στο συγκεκριμένο Τάγμα: ο Βάρδος (Bard/Fili), ο Ovate/Vate και ο Δρυίδης (Druid).Ο βαθμός του Βάρδου περικλείει την εξιστόρηση, τη μουσική και το γράψιμο, του Ovate τη μαντεία και τη φιλοσοφία, ενώ του Δρυίδη την προώθηση της αρμονίας στο φυσικό κόσμο.Οι 4.000 Βάρδοι
Ένα μεγάλο Δρυϊδικό Τάγμα, που αριθμεί πάνω από 4.000 μέλη –και πιθανότατα είναι το πιο ενεργό στο σύγχρονο Δρυϊδισμό– είναι το Τάγμα των Βάρδων, των Ουαττών και των Δρυίδων (Order of Bards, Ovates and Druids, OBOD), το οποίο συστάθηκε το 1964.
Το OBOD είναι ένα διδακτικό τάγμα, που για περισσότερο από μια δεκαετία διεξάγει μαθήματα δι’ αλληλογραφίας στο Δρυϊδισμό σε περίπου 3.000 ανθρώπους.
Είναι επίσης υπεύθυνο για την Εκστρατεία για την Ατομική Οικολογική Ευθύνη (Campaign for Individual Ecological Responsibility), καθώς και για το Πρόγραμμα Εμφύτευσης του Ιερού Δέντρου (Sacred Tree Planting Program).

Αντίθετα με το Αρχαίο Τάγμα των Δρυίδων, το OBOD προωθεί τη σεξουαλική ισότητα. Το OBOD έχει τις ρίζες του στην τελετή του Toland’s Primose Hill, στα 1717. Επίσης το τάγμα εκδίδει μια μηνιαία εφημερίδα, την Touchstone.
Το μοντέρνο αυτό τάγμα έχει δύο βασικούς σκοπούς: Να βοηθήσει τον κάθε έναν από εμάς να αναπτύξει τις πνευματικές, συναισθηματικές, σωματικές και καλλιτεχνικές του ικανότητες και να εμφυτεύσει την αγάπη για την προστασία του φυσικού κόσμου.
Η Κέλτικη ονομασία του είναι Cairdeas Mor Shaoghal Nan Druids και σημαίνει Μια Παγκόσμια Αδελφότητα Δρυίδων.Άλλες Δρυϊδικές Ομάδες & Οργανώσεις
Τα Δρυϊδικά τάγματα συμβαίνει μερικές φορές να έχουν τοπικό χαρακτήρα. Το Τάγμα του Glastonbury είναι ενεργό κυρίως στη Νοτιοδυτική Βρετανία και κάνει τις γιορτές του στο Glastonbury Tor.
Οι Βάρδοι Gorsedd ανήκουν στο Avebury, το Grove of the Four Elements έχει τη βάση του στο Λονδίνο και είναι στην ουσία η Λονδρέζικη Δρυϊδική Ομάδα (London Druid Group).
To Αρχαίο Δρυϊδικό Τάγμα κάνει τις λατρευτικές του τελετές στο Στόουνχεντζ (όταν βέβαια επιτρέπεται κάτι τέτοιο), όπως και στο Tower Hill, και στο Primose Hill στο Λονδίνο.

Κάποια τάγματα ασχολούνται τόσο με τις βαρδικές τέχνες όσο και με τις δρυϊδικές αξίες.
Κύριος σκοπός του Λαϊκού Τάγματος των Δρυίδων (Secular Order of Druids) είναι η εγκαθίδρυση ενός Εθνικού Eisteddfod (National Eisteddfod) στο Στόουνχεντζ, ενώ το Βαρδικό Τάγμα (Bardic Order Group) ασχολείται κυρίως με τις τέχνες.
Ακόμα, το Βρετανικό Τάγμα των Δρυίδων, που ιδρύθηκε το 1979, εστιάζει στη διδασκαλία της Ουαλικής βαρδικής παράδοσης. Όπως και πολλά άλλα τάγματα, έχει τρεις βαθμούς: το Βάρδο (Bard), που ασχολείται με την ποίηση και την αναζήτηση, τον Ofydd, που ασχολείται με τη φιλοσοφία, και τον Derwydd, δηλαδή το Δρυίδη.Το παρών άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό mystery τ. 26, Ιανουάριος του 2007.

Πηγή: http://enydria.blogspot.com/2009/06/blog-post_27.html

———————

* The history of the Druids provides some of the more notable names involved in the movement, along with some of it’s more aberrant factions and teachings.

 “…1781, a ‘secret society’, The Order of the Ancient Druids, had been set up in London by Henry Hurle…on Garlick Hill in the city, on lines doubtless inspired by Freemasonry…In 1833 the Order split…majority became ‘The United Ancient Order of the Druids.’ This, with …numerous daughter Orders, flourishes as a Friendly Society, but the rump of the 1833 split also contained its original mystic lines…Albion Lodge of the Ancient Order of Druids of Oxford (1908) it accepted as an initiate the young Winston Churchill at a ceremony in Blenheim Park….

Πηγή: http://www.seekgod.ca/identity.htm