Είναι εφικτό ένα Κίνημα Ελλήνων Δικτυογράφων- Bloggers;

Ο Γιώργος, ο Αλέκος και η Απορία

Του Αγίου

Ένα ερώτημα, πληροφορούμαι ότι βασανίζει τούτες τις μέρες τις συνειδήσεις και ταλαιπωρεί τη φαιά ουσία πρωτοκλασάτων στελεχών του ΠΑΣΟΚ και αναλυτών της κοινής γνώμης.

– Γιατί οι πρωτοβουλίες του Γιώργου πάνε στο βρόντο, τη στιγμή που ο Αλέκος ότι πιάνει τα τελευταία δυο χρόνια γίνεται χρυσάφι;

Όπως αντιλαμβάνεστε το ερώτημα θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και προβοκατόρικο, αν δεν είχε πράγματι κάποια ψήγματα αληθείας.

Ο Γ. Παπανδρέου τα τέσσερα τελευταία χρόνια πέρασε από πολλές φάσεις, όχι πάντα με γραμμικό τρόπο. Ήταν εποχές που όρισε τον εαυτό του ως καινοτόμο-εκσυγχρονιστή της λεγόμενης Δημοκρατικής Παράταξης. Κάποιες άλλες ως παράγοντα αυτοκάθαρσης στο ΠΑΣΟΚ και φορέα της ιστορικής συνείδησης του κινήματος, που ίδρυσε ο μπαμπάς του. Άλλοτε πάλι διακήρυξε την δομική αντιπολίτευση στη Δεξιά, ενώ επικεντρώθηκε σε προσωπικές διαμάχες με τον Καραμανλή. Και κάποιες άλλες φορές επιχείρησε να δημιουργήσει κλίμα μεγαλύτερης συμπάθειας προς το πρόσωπο του, επικαλούμενος τον πόλεμο των ΜΜΕ προς αυτόν, κυρίως την περίοδο της αναμέτρησης του με τον Β. Βενιζέλο για την ηγεσία του κόμματος.

(Όλο το κείμενο εδώ:  http://o-agios.blogspot.com/2008/02/blog-post_3223.html)

Ο/Η Ανώνυμος είπε…

ΑΓΙΕ το καλύτερο κείμενο σου, μακράν.

Δούλεξέ το λίγο ακόμη πάντως.

Η διαχείριση των δημοσιονομικών, δεν είναι απλή κουβέντα, είναι η κόκκινη κλωστή που χωρίζει την σοσιαλδημοκρατία από την κομμουνιστογενή αριστερά.
Αυτό το βήμα δεν μπορεί να γίνει. Μπορεί να υπονοείται, να δημιουργεί προσδοκίες, αλλά δεν μπορεί να γίνει χωρίς σοβαρή δικαιολογία.

Οταν έρθει η στιγμή της σοβαρής δικαιολογίας, είναι αμφίβολο αν θα αντέξει ο δημοκρατικό δρόμος την δοκιμασία.

Χωριάτης

16 Φεβρουάριος 2008 4:01 μμ

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Άγιε συμφωνώ με τον Χωριάτη. Να προσθέσω ότι ανάμεσα στην πολιτική ουσία και την πολιτική επικοινωνία (ένα κάποιο μείγμα των οποιων φτάχνει την πολιτική πρακτική), έχω την αίσθηση ότι το κείμενό σου κλίνει κάπως περισσότερο προς την πλευρά της επικοινωνίας. Όχι γιατί δεν είναι ουσιαστικά πολιτικό, αλλά γιατί τα πρόσωπα που στηρίζει μου μοιάζουν περισσότερο της επικοινωνίας παρά της ουσίας. Μακάρι να κανω λάθος (…και κοντός ψαλμός αλληλούια).
_Ο άλλος Πόντιος

16 Φεβρουάριος 2008 7:35 μμ

Ο/Η Ανώνυμος είπε…

…και ως προς τα οικονομικά (ΤΟ ουσιώδες θέμα), η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ παραμένει παιδαριώδης και λαϊκίστικη. Όχι;
_Ο άλλος Πόντιος

16 Φεβρουάριος 2008 7:47 μμ

Ο/Η ο αγιος είπε…

Φίλοι Χωριάτη και Άλλε Πόντιε

Πριν από δύο χρόνια ασχολήθηκα με το ζήτημα της δημοσιονομικής προσαρμογής στην ΕΕ των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Δεν μου έμεινε καμία αμφιβολία ότι η αναγκαστική αναδιάρθρωση του κοινωνικού μοντέλου τους στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού έθιγε τον πυρήνα της κοινωνικής δικαιοσύνης, άρα μεσοπρόθεσμα και την δυνατότητα σε βάθος καλλιέργειας των δημοκρατικών χαρακτηριστικών των κρατών αυτών.
Το ερώτημα αν μπορεί να ευδοκιμήσουν σοσιαλιστικές πολιτικές στο ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι παιδαριώδες και δεν νομίζω ότι απασχολεί κανέναν σοβαρό άνθρωπο.

Το ερώτημα αν η αριστερά μπορεί να «πολιτεύεται» με αναφορά στην σχετική αυτονόμηση των κρατικών θεσμών και της οικονομίας από τις Βρυξέλες, έχει δύο όψεις: μια καθαρά ιδεολογική, η οποία δείχνει την κατεύθυνση ανάπτυξης πολιτικών και μια λειτουργική που ορίζει τις πραγματικές δυνατότητες άσκησης κοινωνικής πολιτικής στο πλαίσιο ενός δεδομένου οικονομικού περιβάλλοντος.

Αν τα αριστερά κόμματα παραμείνουν στον παραδοσιακό ρόλο τους, ως φορείς της κοινωνικής αντίστασης απέναντι στην καπιταλιστική εξέλιξη και τον ολοκληρωτισμό των αγορών, που εκχυδαΐζουν διαρκώς τις κοινωνίες μετατρέποντας τις σε αγορές, θα παραμείνουν μεν πιστά στην ιδεολογία τους και στον πολιτικό ρόλο τους, αλλά από την άλλη θα είναι στο περιθώριο των εξελίξεων μέχρι το σύστημα να καταρρεύσει μέσα στις αντινομίες του ή μέχρι οι συνθήκες να διαμορφώσουν επαναστατική δυναμική για την ανατροπή του υφιστάμενου συστήματος κυριαρχίας.

Αν η αριστερά τολμήσει να αρθρώσει κυβερνητική πρόταση θα πρέπει να διαχωρίσει συστηματικά και όχι οντολογικά τρία πράγματα: Ιδεολογία, Πολιτική ( εννοώ και οικονομία), Πολιτισμό.
Στο βαθμό που δεν τα διαχωρίζει, η αριστερά θα παραμείνει «αγνή» μεν, αλλά εμφορούμενη από μια νομοτελειακή κοσμοθεώρηση που τελικά ζημιώνει την ευημερία και την ποιότητα στη καθημερινότητα των 2/3 της κοινωνίας.

Δεν νομίζω ότι τα κόμματα της αριστεράς θα νόθευαν την ιδεολογία τους αν στήριζαν κυβερνήσεις που θα εξαντλούσαν τα περιθώρια, σε κρατικό και υπερεθνικό επίπεδο, ώστε να περιοριστούν οι συνέπειες για τα λαϊκά και μεσαία στρώματα στη χώρα από τις δημοσιονομικές πιέσεις και την οικονομική λογική που συστήματος στο οποίο είναι ενταγμένη η Ελλάδα.
Δεν λέω να κυβερνήσουν…λέω να διαμορφώσουν μια κυβερνητική πρόταση εξόδου από την κρίση, θέτοντας τα θεμέλια μιας μη νοθευμένης αντιπροσώπευσης και μιας καθολικής ανάπτυξης των δημοκρατικών θεσμών, εξαντλώντας τα περιθώρια παρέμβασης στην οικονομία, ώστε να υπάρξει η αναγκαία αναδιανομή για να μη καταρρεύσουν τα λαϊκά και μεσαία στρώματα.
Αυτό σε τίποτε δεν εμποδίζει την ανάπτυξη των ιδεολογικών οριζόντων και των μακροπρόθεσμων πολιτικών στοχεύσεων της αριστεράς.
Το αντίθετο θα μπορούσε να συμβεί αν η υπόθεση αυτή δεν συνοδευότανε από λαϊκισμό.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι είναι άλλο πράγμα να συνθέσει η αριστερά μια κυβερνητική πρόταση ( εξουσίας) και άλλο να συγκυβερνήσουν τα κόμματα της αριστράς με το ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν μιλώ για συγκυβέρνηση. Πιστεύω ότι τα κόμματα της αριστερά συνασπισμένα με τους σοσιαλδημοκράτες και τα κινήματα θα μπορούσαν να στηρίξουν κοινωνικά και κοινοβουλευτικά μια κυβέρνηση που θα υπηρετούσε την δική τους πρόταση εξουσίας για την υπέρβαση της κρίσης.
Αυτό βέβαια είναι ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης μακριά από τον κυβερνητισμό και τις ορίζουσες του δικομματισμού.

17 Φεβρουάριος 2008 4:02 πμ

Ο/Η «e- πολίτης» είπε… 

Άγιε,

η προτροπή του Χωριάτη «δούλεψέ το λίγο ακόμη» πραγματοποιήθηκε στην απάντησή σου!
Όλη η ουσία περί Αλαβάνου είναι η λέξη «τόλμη». Και «ο τολμών νικά», πάντα, και, ιδιαίτερα, την εποχή που οι άλλοι διαμορφώνουν την Πολιτική τους παραγγέλνοντας …δημοσκοπήσεις και μετατρέποντάς την, έτσι, σε Επικοινωνία απλή.

Η απορία μου είναι, πώς άνθρωποι σαν και σένα και όλη την ομάδα σας, ή τον Χωριάτη και τον Άλλο Πόντιο, δεν συστήνουν την δικιά τους Πολιτική Πρόταση σε σώμα- κόμμα, αν τα νυν κόμματα δεν τους καλύπτουν ή, αν τους καλύπτουν, γιατί δεν μπαίνουν σ’ αυτά;

Οι Έλληνες δεν είμαστε όλοι «για τα μπάζα». Υπάρχει, σίγουρα, κατά την εκτίμησή μου, ένα 20% προοδευτικών, καλλιεργημένων, ενημερωμένων και σφόδρα αγανακτισμένων πολιτών. Αυτοί μπορούν να αποτελέσουν την «μαγιά» για «ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης μακριά από τον κυβερνητισμό και τις ορίζουσες του δικομματισμού». Είμαι ρομαντικός; Ίσως. Αλλά, είπαμε, η καταλυτική λέξη είναι «τόλμη», που έχει ενσωματωμένες μέσα της την «αισιο-δοξία» και την «ελπίδα». Θα πρόσθετε κανείς σ’ αυτήν, βέβαια, και την προϋπόθεσή της, την «έμπνευση», την «ιδέα», μα στην περίπτωσή σας υπάρχει. Τι απομένει; Η «πίστη» σ’ αυτήν την πολιτική πρόταση. Προσωπικά πιστεύω ότι και μόνο να γίνει κόμμα «ιντερνετικό», κόμμα, δηλαδή, που να απευθύνεται σε όλους εκείνους που ενεργοποιούνται στο Διαδίκτυο, θα μπει άνετα στην Βουλή. Πόσο μάλλον αν συνοδεύεται κι από την κατάλληλη Ιδεο-λογία. Μετά, όλα γίνονται!

Πιστεύω ότι the new thing στην Πολιτική, παγκόσμια, είναι η «Ιδέα» ότι: e-Άμεση Δημοκρατία είναι εφικτή! Αυτή η προοπτική, σαν πολιτική Ιδεολογία, μπορεί να εμπνεύσει και να συσπειρώσει γύρω της τους νυν απογοητευμένους –και απέχοντες, ως εκ τούτου,- της Πολιτικής. Το μεγάλο όπλο μας σε αυτήν την θεώρηση των πραγμάτων είναι το Διαδίκτυο, -η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρωπίνου γένους από την εποχή της εφεύρεσης της Γλώσσας.

Με την Γλώσσα ο Homo Sapiens έφθασε να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο πολιτικό επίτευγμά του, την Άμεση Δημοκρατία, σε μία και μόνη Πόλη- κράτος,  μίας και μόνης χώρας. Τώρα, 2500 χρόνια μετά, μπορεί να γίνει πραγματικότητα για ΟΛΟΝ τον πλανήτη Γη. Ανέλπιστο, είπες; ΟΚ. Αλλά, «ΑΝ ΜΗ ΕΛΠΗΤΑΙ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΝ ΟΥΚ ΕΞΕΥΡΗΣΕΙ», ή «αν δεν ελπίζεις στο ανέλπιστο, δεν πρόκειται να σε βρει», μας έχει πει ο «τα πάντα ρει» Ηράκλειτος.

ΓΕΙΑ + ΧΑΡΑ

17 Φεβρουάριος 2008 12:49 μμ

Ο/Η ο αγιος είπε…

Φίλε e-πολίτη,

Πολύ ωραία τα λες και πράγματι η τεχνολογία που συνδέεται με το διαδίκτυο ανοίγει νέες οδούς στην διαδραστικότητα των ιδεών και στη διαμόρφωση ενός άλλου πολιτισμικού μοντέλου, αλλά παράλληλα ίσως επηρεάσει καθοριστικά και τη διάσταση της πολιτικής, της οικονομίας και της ιδεολογίας. Είναι αλήθεια ότι η απόσταση που μας χωρίζει από τη λεγόμενη συμμετοχική δημοκρατία και την κοινωνική διαβούλευση σε ευρύτατο πλαίσιο, βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας και επαφίεται στην αρετή και την τόλμη μας. Η τεχνολογία είναι σύμμαχός μας.
Τώρα, η υπόθεση «κόμμα» έχει άλλες προϋποθέσεις και εμένα προσωπικά δεν με απασχολεί σε αυτή τη βάση. Κάλλιστα θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε σε μια μορφή κινήματος με σκοπό την ανάπτυξη νέων θεσμών για την εμπέδωση της άμεσης δημοκρατίας.

Σε κάθε περίπτωση έθεσες ένα μεγάλο ζήτημα.

17 Φεβρουάριος 2008 1:59 μμ